Extra

Gelukkig een slechte echo.

“Hoi met kirsten, ik weet niet of dit spoed is maar eh ik ben zwanger en dat wil ik denk ik niet..”
Zo belde ik bijna 3 jaar geleden de dokter, na 17:00 dus het nummer voor spoed. En nee, dit kon en mocht niet wachten want mijn ex wilde géén kind.
En ik? Ik wilde hem niet kwijt.

De afspraak kwam en ik ging met mijn toen nog vriend naar een abortus kliniek in Rotterdam zuid. Een echo om te kijken hoe ver ik was. Geen baby te zien, geen propje te zien, het beeld bleef zwart. Ik moest een test doen want was ik wel zwanger? Klopte de test wel die ik kocht voor €1,50 bij de action?

Zeker klopte die, ook de test van de abortus kliniek liet mij zien dat ik zwanger was. Ik was zo opgelucht dat er die dag niks ging gebeuren. De man die mij hielp nam mij apart en hij vroeg of ik er zelf wel achter stond. Ik vertelde hem dat ik zelf wel een kind kon opvoeden en dat ik een veilig thuis er voor had maar dat mijn vriend het echt niet zag zitten. “Ga nog maar even met hem praten” zei hij.

Even praten werkte niet, hij wilde het echt niet.
Ik wil niet weten wat voor impact een abortus op mijn leven had gehad. Die dag daar in het casa vergeet ik nooit. Als er wél wat te zien was geweest op de echo had ik nu nooit moeder geweest van Emma Lieve, dan had ze weggeweest door de pil die ik dan ingenomen had. Kun je je het voorstellen? Ik ook niet.

Voor mij is abortus niet goed of fout. Maar het is een beslissing die JIJ ZELF moet nemen. Niet je vriend, niet je ex, niet je ouders, jij. Je bent baas over je eigen lichaam en de beslissing is al moeilijk genoeg. Als ik er wel voor had gekozen na een week terug te komen voor een abortus pil had dat óók goed geweest. Maar als jij zwanger bent en je kan je kindje een veilige plek bieden dan komt het goed. Meer dan dat en liefde en eten heeft het voorlopig niet nodig.

* ik keur reacties met de hand goed, reacties die ruzie uitlokken of haatdragende teksten worden niet goedgekeurd.

6 reacties

  • Lisai

    Jarenlang heb ik met gestruggled met mijn beslissing. Tenminste, de beslissing was voornamelijk gebaseerd op zijn mening en die van zijn ouders. Achteraf kan ik het hem niet kwalijk meer nemen, want wat verwacht je van iemand die nooit eerder een relatie had gehad, een jongen van 18 waarvan zijn ouders een zeer duidelijke mening hadden en konden inpraten op hem. Maar ik dealde wel met zelfhaat, zware depressie en schaamte want ik had immers doorgezet. Ik verzon liever dat ik een miskraam had gehad want dan dachten mensen tenminste niet dat ik zo’n keuze had gemaakt. Maar uiteindelijk na al die jaren kan ik ermee leven. Heb ik spijt? Dat weet ik soms nog steeds niet. Ik weet dat ik dat kindje niet had kunnen geven wat ik dit kindje nu geef. Ik had er niet mentaal klaar voor geweest. Ik ben zeker niet tegen abortus, ik geloof dat er anders veel kindjes op de wereld komen die op een onveilige plek terecht komen, niet de liefde krijgen die ze verdienen en daardoor sneller psychische klachten kunnen ontwikkelen omdat ze niet weten wie ze zijn op deze wereld.. en uit ervaring sprekende: ronddwalen met donkere gedachten is heel heel zwaar.

  • Saskia

    Amen.

    Alleen maar respect.
    T is idd een keuze die je zelf dient te maken.

    Ik heb 18 jaar geleden er voor gekozen om abortus te laten plegen. ( of hoe we dat ook zeggen). Ook een hele bewuste keuze. Wat mij niet door iedereen in dank werd afgenomen. Lees moordenaar ect.
    Ik heb er nooit een geheim van gemaakt en ben er altijd open over.
    En ook nu 18 jaar, een dochter van 3 en een zwangerschap van 15 weken ook nog nooit spijt van gehad.

    Dus net als wat jij zegt. Sta je ooit voor deze keuze. Maar de keuze voor jezelf. Je moet jezelf immers kunnen blijven aankijken in de spiegel.
    X

  • Sophie

    Geeft me zo veel steun om je verhalen te lezen. Afgelopen zomer kwam ik er achter dat ik ondanks heel secuur gebruik van de pil toch zwanger was geworden. Grote schok en net als bij jou was mijn vriend niet gecharmeerd van het idee. Maar ik heb er toch voor gekozen, na veel gesprekken, om voor mijn kleine meisje te kiezen. Nu nog 11 weken voor ze komt. Ik kijk er ontzettend naar uit, ook al vind ik het nog steeds ongelofelijk spannend. Alleenstaande moeder is niet niks volgens mij, maar door jouw positieve verhalen weet ik zeker dat het mij ook kan lukken!

    Dankjewel voor het delen ♥️

    • Kirsten93

      Lieve Sophie,
      Ik zie jouw berichtje nu pas. Je gaat dit rocken in je eentje, dat weet ik zeker.
      Nog eventjes en je hebt jouw baby in je armen.

      Veel geluk gewenst. X

Laat een antwoord achter aan Daphne Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *