Extra

Gelukkig ben je hier

Ik kan het mij nog steeds voor me halen, alsof het vorige week die dag was. Een verzamelgebouw in Rotterdam-zuid. Met de lift omhoog, de gang door en wachten in een wachtkamer. Er zit een meisje boos te bellen, ik denk naar haar vriend. Ze probeert zachtjes te praten maar haar emoties zijn sterker dan dat. De klapdeuren gaan open en er komt een stelletje uit. Ze ziet er normaal uit, het lijkt niet alsof ze pijn of verdriet heeft.


“Mevrouw Blok?” Oh, dat ben ik. Ik mag een klein kamertje in en een vrouw laat mij het een en ander zien op het scherm. “Je weet het zeker?” Vraagt ze. Ik knik.

Daarna mag ik met een man mee naar de echo kamer. Mijn ex moet ook mee van mij. Dit is immers zijn beslissing. Niet de mijne. Ik krijg een echo. Mijn aller eerste echo. Ik zie niets. Wat moet ik zien? Ik had al heel volmaakt baby’tje verwacht. “Ben je wel echt zwanger” vraagt de man. Ik krijg een zwangerschapstest mee naar de wc. Jup. Ik ben echt zwanger. De man ziet niets op de echo en wilt een inwendige echo maken. Dit wil ik echt niet. De man is bang dat ik buitenbaarmoederlijk zwanger ben en laat me voor over een week een afspraak maken. Ik zou die dag komen voor een abortus pil. Een pil moest ik daar nemen en eentje thuis. Dit zou een miskraam opwekken. Ik wou geen abortus, maar ik wilde ook mijn toenmalige vriend niet kwijt. Ik gaf zo veel om hem en had dus echt bijna álles voor hem over.

In de week die volgde heb ik de beslissing gemaakt dat ik het kindje in mijn buik hielt. Zijn ouders kwamen hem ophalen. Ik werd nog uitgemaakt voor egoïst, want waarom houd ik een kind terwijl de ander het niet wilt.
En wat zal ik het kind later vertellen? Dat “de vader” haar niet wou hebben?! Zéker. Dat is de waarheid en dat mag mijn dochter later weten.

Nu twee jaar later heb ik de leukste dreumes die ik mij maar kan wensen. Mijn ex is niet in beeld en komt ook nooit in beeld. Als ik dit alles van te voren had geweten had ik precies het zelfde gedaan. Want ook al is t soms zwaar, ik zou nooit meer zonder Emma Lieve willen. Míjn gelukje.


Geen enkele keuze is verkeerd. Ik heb gekozen om geen abortus te plegen omdat ik zeker wist dat ik Emma een goede basis kon geven. Een veilige plek om op te groeien. Iedereen maakt andere beslissingen. Meningen zijn verdeeld of dat een kind een vader én een moeder nodig heeft. Ik vind van niet, en daarbij; als Emma een vader krijgt is hij mij zo veel meer waard. Want die persoon kiest er namelijk wél voor om voor haar te willen zorgen.

Kies voor je eigen geluk

Eén reactie

Laat een antwoord achter aan Chantal Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *