Extra

Vandaag vieren we het leven

Vandaag een extra blog. Deze blog typ ik omdat ik even stil wil staan bij deze dag.
22 maart 2017, een jaar geleden, stond mijn abortus gepland.


Vorig jaar, 17 maart, belde ik na 17:00 mijn huisarts. Gesloten, ja logisch. “Dan bel je het spoed nummer” zei mijn ex. Zo gezegd, zo gedaan. “Hoi, met Kirsten. Ik weet niet of dit spoed ik maar ik ben zwanger en ik wil het niet…” Natuurlijk wilde ik het wel. Maar als er dagen lang tegen je verteld word dat het beter is, dat je je leven vergooid en dat van iemand anders dan ga je dat geloven.
“Oh, kom morgen ochtend maar langs.”

Ik had een gesprek met mijn dokter, een man. Of ik dit écht wilde. “Ja ik wil mijn vriend niet kwijt.” Hij probeerde nog op mij in te praten maar ik durfde ook niet te zeggen dat hij gelijk had. “Heeft je vriend een ander geloof?” Nee hoor, zeker niet. “U mag hem anders wel binnen roepen? Dan kunt u het hem zelf vragen.” “Nee. Ik hoef hem niet te spreken.”
Hij gaf mij een verwijsbrief voor het casa op 22 maart.


We gingen er samen heen, mijn ex en ik. Er zat nog 1 meisje in de wachtkamer, een kille witte plek. Ik werd in een apart hokje geroepen waar mij werd uitgelegd wat de bedoeling was en hoe de abortuspil werkte. Na het gesprek mocht ik door naar een kamer waar een echo werd gemaakt. Mijn aller eerste echo. Niets. Er was niets te zien. De man die de echo maakte gaf mij een zwangerschapstest. “Kijk eerst maar even of je wel zwanger bent.” Ik deed de test en die was nog net zo zwanger als 1 week eerder. “Oke dan gaan we een inwendige echo doen, ik moet weten waar het zit anders mag ik je geen pil geven. Misschien zit het buiten je baarmoeder.” Wow, bestaat dat ook?! Maar wacht nee, ik wil helemaal geen inwendige echo? Ik ga echt niét naakt liggen bij een man die ik niet ken. Ik wou dit echt niet. “Dan moet je over een week terug komen.” De man nam mij apart en vroeg mij of ik dit echt wel zeker wist. “Nee, ik wil het houden en ik kan het houden maar mijn vriend wilt het niet.” “Ga nog maar goed met hem praten, hij trekt wel bij.”

Hij plande wel een volgende afspraak voor mij in. Die afspraak is er niet gekomen. 4 dagen erna was het over, 4 dagen erna op de verjaardag van mijn opa besloot ik MIJN kind te houden. Ik maak niet altijd de juiste beslissingen in mijn leven, maar dit was er wel een.


22 maart 2017, dankjewel voor deze dag, dankjewel dat het propje baby niet op de echo te zien was. Het had zo anders kunnen lopen.
Ik wil niet weten hoe mijn leven er dan had uitgezien.

Vandaag eten wij een taartje en vieren wij het leven. Het leven van Emma Lieve.
Mijn gelukje.

7 reacties

Laat een antwoord achter aan Emma-update maand 5 – Mijn gelukje. Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *